Unë nuk u rezistoj dot kërpudhave. Kur i gjej në ndonjë menu restoranti, i porosis, edhe nëse nuk shkojnë fare me pjesën tjetër të ushqimeve. Dhe nëse ndodh ta njoh kuzhinierin, e pyes gjithmonë se si i ka bërë. Kështu kam mësuar kërpudhat e Tanit të “Estia”-s, ato të mbushurat me krem sipër (duhet të presim vjeshtën për t’i postuar), më kanë mbetur peng të Klodit të “Artisti”-t, që nuk pranon ta ndajë sekretin, kam mësuar vetë ato  të bëra në tavë dheu, me champignon, si në Barcelonë (ngaqë janë më të thjeshtat) dhe sa herë dua të bëj diçka të shpejtë në darkë, më thjeshtë sesa veza e skuqur, janë gjithmonë kërpudhat me gjalpë, fiks si në filmin “Juli and Julia”, ato që i quaj “alla-frënga”.

Po kaq e thjeshtë është dhe receta e Kelit, kërpudha me salçiçe pulieze. Jo aq sa veza sy, por le të themi sa omleta e mbushur. Në darkën e Vitit të Ri që shkoi e provova për herë të parë, me champignon, siç ma tha ai. Hera herës i bëj dhe ndonjë ndryshim vetë, si miksi i kërpudhave kësaj radhe. Keli i përdor si antipastë (njëherë na ka nxjerrë ca brinjë gici si antipasta, i ka ca të çuditshme shijet!), por mund të përdoret dhe si pjatë kryesore. Kryesisht për dimër, por dhe darkat e freskëta të verës kalohen mirë me kërpudhat alla-Keli.

Alla frënga

Në një tigan tresim pak gjalpë dhe hudhër të grirë imët, shtojmë kërpudhat e lara, të prera dhe të thara me letër kuzhinë dhe i skuqim derisa të marrin ngjyrë. Hedhim ndërkohë kripë, piper, në fund pak majdanos të grirë hollë, i shuajmë me pak verë të bardhë.

Alla Keli

Skuqim në nxehtësi të mesme, në pak vaj ulliri hudhër të prerë imët bashkë me salçice puljeze. Shtojmë kërpudhat e lara, të prera dhe të thara me letër kuzhinë dhe i skuqim derisa të kenë thithur ujin dhe të nisin të marrin ngjyrë. Shtojmë një spec të vogël djegës, dy domate të thara të prera, kaperi dhe në fund i shuajmë me verë të bardhë. I lëmë në zjarr të ngadaltë derisa të avullojë, nga fundi i hedhim tre katër domatë qershizë të prera.